طیف سنجی انتشار اتمی پلاسما به روش القایی (ICP-AES) که به آن طیف سنجی انتشار نوری پلاسما (ICP-OES) نیز گفته می شود ، یک روش تحلیلی است که برای تشخیص عناصر شیمیایی استفاده می شود. این نوعی طیف سنجی انتشار است که از پلاسمای جفت شده القایی برای تولید اتمها و یونهای برانگیخته تشعشع الکترومغناطیسی در طول موجهای مشخصه یک عنصر خاص استفاده می‌کند. پلاسما منبع دمایی بالا از گاز منبع یونیزه (غالباً آرگون) است. پلاسما با اتصال القایی از سیم پیچ های الکتریکی خنک شده در فرکانس های مگاهرتز پایدار و نگهداری می شود. دمای منبع در محدوده 6000 تا 10،000 K است. شدت انتشار از طول موج های مختلف نور متناسب با غلظت عناصر موجود در نمونه است.

هنگام روشن شدن مشعل ، یک سیگنال  الکترومغناطیسی  شدید در سیم پیچ بوسیله سیگنال فرکانس رادیویی پرقدرت که در سیم پیچ جریان دارد ایجاد می شود. این سیگنال RF توسط ژنراتور RF ایجاد می شود که در واقع یک فرستنده رادیویی با قدرت بالا است که “سیم پیچ کار” را به همان روشی که یک فرستنده رادیویی معمولی آنتن فرستنده را هدایت می کند ، ایجاد می کند. سازهای معمولی در هر دو 27 یا 40 مگاهرتز کار می کنند. گاز آرگون که از طریق مشعل عبور می کند با یک واحد تسلا مشتعل می شود که یک قوس تخلیه مختصر را از طریق جریان آرگون ایجاد می کند تا روند یونیزاسیون آغاز شود. هنگامی که پلاسما “مشتعل” شد ، واحد تسلا خاموش می شود.